Rok 1937 ZSRR: Józef Stalin zaczyna wielką czystkę generałów. Najlepsi marszałkowie, generałowie, wyżsi i niżsi oficerowie  Armii Czerwonej żegnają się z życiem na fali sowieckiej paranoi, w tym wybitny strateg: marszałek Michaił Tuchaczewski.  Kadry zostają przetrzebione. Co z tego, że wojska radzieckie dysponują masą nowoczesnego żelastwa, jeśli nie ma już kto dowodzić.

M. Tuchaczewski na długo przed rozstrzelaniem prorokował: „Niemcy zaatakują ZSRR wiosną 1941 roku w sile około 200 dywizji” Nie pomylił się, a Armii Czerwonej - w kluczowych momentach gorącego lata 1941 roku - zabrakło właśnie takich, bystrych, przewidujących marszałków. Po „wycince” zostały jedynie wierne miernoty Stalina. Rzekomo najlepsi z nich, jak: Żukow, czy Koniew okazali się jedynie przeciętniakami na tle talentów Tuchaczewskiego i starej gwardii. Pod dowództwem nowych radzieckich generałów, wojska ZSRR były regularnie wyżynane przez Niemców. Nawet jeszcze w 1945 roku na jednego zabitego żołnierza Wehrmachtu czy Waffen SS przypadało więcej poległych krasnoarmiejców. Gdyby nie „generał mróz”, który podwójnie przychodził z odsieczą, Stalin przegrałby wojnę, na skutek własnej psychozy spisku.

Morał z tego taki, że paranoja nie służy kontroli nad wojskiem.

Rok 2017 Polska: Minister Obrony Narodowej - Antoni Macierwicz zaciekle tropi spiski w armii i w wojskowych służbach specjalnych, a  następnie  pozbywa się najbardziej doświadczonych generałów i oficerów. Kolejno odchodzą z szeregów Wojska Polskiego: gen. Różański, gen.Gut, gen. Ambroziak, gen. Patalong...do tej pory licznik zatrzymuje się na trzydziestu. Poza nimi do cywila przechodzi ponad 200 wartościowych pułkowników. W Sztabie Generalnym wymienia się 90% oficerów na stanowiskach dowódczych, a w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych - 82%. Wydaje się, że według Macierewicza ani jeden ”wątpliwy ideowo”, „niegodny zaufania” generał nie może ostać się w wojsku. Przychodzą nowi, z mniejszym zapasem teoretycznej i praktycznej wiedzy, ale za to wierni Ministrowi.

Do tego jeszcze Minister Obrony Narodowej osłabia - kluczowe dla Polski - więzi z zachodnimi partnerami wojskowymi. Wycofuje naszych oficerów z Eurokorpusu, który jest realnym wsparciem dla poczynań NATO w Europie. Polska zaś traci pozycję członka ramowego w Zachodnioeuropejskim systemie obrony…na razie tyle.

Albo Antoni Macierewicz cierpi na paranoję w stylu sowieckim, albo udaje i szkodzi celowo. Trudno dopatrzeć się w jego poczynaniach jakiegoś innego wytłumaczenia, czy spójnego sensu.

Jak wygląda statystyczny islamski uchodźca, którego tak zacięcie bronią elity rządzące Europą?
Mężczyzna w sile wieku, sprawny, zdrowy, który właśnie porzucił swoją rodzinę po to, aby uratować siebie. Gdy już się udało dotrzeć do kraju Merkel, wcale nie chce pracować. Myśli o socjale, który Niemcy mają mu zagwarantować. Porzuciwszy swoją kobietę na pastwę  kul i pocisków w Syrii, pożąda teraz rodowitych Europejek. A gdy odmawiają seksu, przymusza je siłą. Dopuszcza się bezczelnych molestowań w noc sylwestrową w Kolonii. Później szantażuje - uwięzione w polityczno poprawnej pułapce - europejskie rządy: „jeśli nie zagwarantujecie mi seksu (prostytutek na koszt państwa), będę dyskryminowany”.

Ich syryjskie kobiety nie miały tylu sił, by wydostać się z wojny.  Nie były wstanie przemaszerować kilku tysięcy kilometrów. Zatem dalej giną z dziećmi na rękach. Mało tego pozostawione przez tych bydlaków, albo w desperacji same chwytają za broń, albo popełniają seryjne samobójstwa.

Ci mężczyźni powinni pozostać u siebie, walczyć z islamistami i bronić swoich rodzin. Jednakże są zwyczajnymi tchórzami oraz dezerterami. Zachodnia Europa przyjmuje najgorszy element: największych „przyjemniaczków” hedonistów życiowych, pozerów, którzy po zainstalowaniu w Europie chcą się dobrze zabawić. (Oczywiście wśród nich znajdują się też ukryci, przeszmuglowani, ideowi islamscy terroryści).

Kogo ściąga i chroni lewica z liberałami w Europie?! Jeśli chcemy pomagać, to uratujmy kobiety i dzieci, a mężczyzn w sile wieku zostawmy na wojnie. Dozbrójmy ich, niech tam walczą z islamskim faszyzmem. Niestety Europa czyni dokładnie na odwrót, wbrew wszelkiemu zdrowemu rozsądkowi. Przyjmuje hordy żwawych, kipiących testosteronem mężczyzn dokonujących gwałtów i rozbojów, zamiast pomyśleć o tych, którzy nie mają sił uciec z pożogi.

Gdzie jesteście feministki i wrażliwa lewico?  No tak „ważniejsze” są prawa transwestytów- poprzebieranych gejów i 99 płci oraz „pierdolę nie rodzę”. To się nazywa hipokryzja.

Tyle mówi się o tych facetach w kobiecych przebraniach, czy w wymyślnych fatałaszkach (vide Grodzki), a nie pomaga się prawdziwym kobietom, nie wydobywa się ich spod bomb w Syrii. One codziennie doświadczają śmierci i co gorsza męczarni potomstwa, ale  widać ważniejsze są hordy męskich zdrowych osiłków, zwanych eufemistycznie uchodźcami.

Niegdyś było tak, że ratowało się najpierw dzieci i kobiety z tonącego okrętu. Rolą mężczyzny było zostać i w ostateczności poświęcić się. Takie zasady obowiązywały choćby podczas katastrofy na Titanicu. Niestety cywilizacja zachodnia osiągnęła dno zniewieścienia. Być może na dwóch wojnach światowych wyginęli wszyscy prawdziwi mężczyźni i teraz Europą rządzą „cioty”, które ściągają inne „cioty”. 

Najbardziej jednak nie mogę zrozumieć kobiet, które są na najwyższych politycznych stanowiskach w UE. Jak można było zdradzić współrodaczki? Wpuścić zdemoralizowane męskie, niewyżyte  bydło z prawem szariatu na ustach? Zamiast tych tchórzy, mogłyby pomyśleć o tym, jak wydobyć z wojny syryjskie kobiety z małymi dziećmi.  Niestety panie, które sprawują władzę są tak samo ślepe na prawdziwe nieszczęście i tak samo zideologizowane oraz głupie, utkwione  w tym całym gender mainstreaming.  

Tyle było hałasu o Konwencję antyprzemocową, która wciska gender tylnymi drzwiami. Zastępuje płeć biologiczną płcią społeczno-kulturową, podejmuje temat rzekomej przemocy ekonomicznej. Tymczasem prawo: ustawy i konstytucje już dawno zagwarantowały równość płci i surowo egzekwowaną ochronę kobiet przed przemocą w Europie. Prawa obywatelek są takie same, jak obywateli i wpisane w pejzaż naszej cywilizacji. Może zatem lepszym pomysłem byłoby skupić się na prawdziwym piekle kobiet i ich dzieci.

Co tu więcej można powiedzieć o feministkach? (Dawno równouprawnionych) Że już same nie wiedzą czego chcą; że mają równość, wolność w konstytucjach i już pogubiły się w tym, przeciw komu i czemu protestują, jak na ostatnim „międzynarodowym proteście  kobiet (czytaj feministek)”: „nie golę”, ”pocałujcie mnie” „kobiety wielu płci łączcie się... „   Nie ma to jak „prawdziwe” problemy…

Zewsząd otacza nas wielki kapitał i jego wpływy. Państwo jawi się niczym okręt płynący na morzu. Im silniejsze, spójne wewnętrznie, tym posiadające większą wyporność. Jeśli nie będzie sprawnych instytucji państwowych i dobrze zorganizowanego aparatu władzy ludzie będą podtapiani przez globalizm. Niestety nie ma możliwości ucieczki przed tym żywiołem. Pozostaje nam wiara w państwowość, sterowność instytucji,  dobór kadr, nowe elity, że towarzyszyć temu będzie  troska o los szeregowej załogi, czyli najsłabszych obywateli oraz nastąpi pełne odejście od neoliberalizmu.   

Wiemy, że kapitał po 2008 roku posiada narodowość. Nie dajmy sobie wcisnąć kitu, ze wielkie firmy to ponadnarodowe, pokojowe, baranki kochające multikulti i inne modne ideologiczne trendy. To wszystko maski i element dostosowawczy do obowiązującej narracji lewicy kulturowej. Korporacje chcą przede wszystkim bardzo dużo zarobić i mieć święty spokój w pomnażaniu zysków. Po czym transfer środków przekierować do centrali. Natomiast kwatera główna mieści się najczęściej w: USA, Niemczech, Francji itp. W przypadku ich inwestycji w  Polsce, chodzi o wykorzystanie taniej siły roboczej i bliskiego położenia względem Zachodu (UE). Zyskują tanich wyrobników, a tuż obok znajduje się europejski rynek. Nie potrzeba Wietnamczyków, gdy pod ręką są Polacy.
 
Rozwiązania bolączek globalizacji bynajmniej nie zagwarantuje socjalizm. Implementacja marksistowskiego modelu gospodarczego opartego na nacjonalizacji, upaństwowieniu środków produkcji, wprowadzeniu centralnego planowania, niechybnie prowadzi do bankructwa. Nietrudno o przykłady. Wenezuela Hugo Chaveza jest doskonałym, bardzo świeżym przypadkiem zatonięcia państwa w morzu globalizacji. Wówczas zamiast marksistowskiej bajki, otrzymujemy nędzę powszechną. Wszyscy równo klepią beznadziejną biedę. Oczywiście znajdują się wyjątki: to orwellowskie socjalistyczne, „ideowe” świnie. Najpierw uwodzą masy, zaprowadzają skrajną równość wszystkich (za wyjątkiem siebie), a potem stają się nową „arystokracją”, obżerają się kosztem ludzi pracy. Nawet z naszej historii socjalizmu wiemy przecież, że „rząd się wyżywi”.
 
Panaceum na zagrożenie żywiołem globalizacji powinno być nie tyle równościowa polityka, ile raczej zasada „jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”, „siła najsłabszego siłą pozostałych”. Można wykorzystać bardzo wymowny  przykład ze świata przyrody: watahy wilków, które działają razem ku przetrwaniu, ale jednocześnie - jak najbardziej - opierają się na hierarchii i stado nie jest „równościowe”.
 
Wiem, że w Polsce osiąganie narodowej harmonii, wspólnego celu jest karkołomnym  zadaniem. Ilość sekciarstwa, wojenek, zawiści uniemożliwia narodowe pojednanie, bycie zgranym narodem. A jest to niezbędne w dobie globalizacji, bezwzględnej ekonomicznej rywalizacji. Popatrzmy na stare Niemcy czy Skandynawię (jeszcze sprzed multikulti), co znaczyła jedność, duch harmonii zgody i wewnątrznarodowego zaufania.
 
Nie da się ani zapanować, ani negować zjawiska żywiołu globalizacji, uciekać w socjalistyczne utopie, jednakże nie można też popaść w błędy liberalizmu: osłabiania państwa przez ciągłe rozczłonkowania i decentralizacje. Czy warto rozczepić naród na części, na atomy? W myśl: „Weź odpowiedzialność za siebie i radź sobie sam. Jak nie potrafisz, wypadnij za burtę. Co nas obchodzisz szary człowieku, jeśli nie umiesz korzystać z wolności. Masz wolność pozytywną swoją strefę, więc korzystaj z niej” Czy takie rozumienie zapewni dobrostan naszej ojczyzny? Niestety wielu młodych uległo liberalnym trendom w ekonomii, które rozwinęło w nich skrajny egoizm, materializm, kult posiadania. Nietykalność własności, waga posiadania nie oznacza tego, że „zarabiam wreszcie pieniądze  a nieroby, gamonie, nieudacznicy to niech się …. „
 
Na gruncie ekonomii kluczem jest pobudzenie sektora prywatnego w wybranych dziedzinach specjalizacji, gdzie państwo nadzoruje procesy i angażuje się. Jednakże państwo nie prowadzi biznesu, tylko ustala obszar strategiczny, wyszukuje „kandydatów” a następnie daje parasol ochronny młodym najbardziej prężnym, rokującym polskim firmom z potencjałem, które gotowe są na IV rewolucję przemysłową. Ważnym czynnikiem jest większościowa ilość polskiego  kapitału i położenia centrali nad Wisłą, dokąd płynęłyby zyski. Rolą państwa nie powinno być więc dokładanie do drobnej (chałupniczej) przedsiębiorczości Januszów biznesu, ani nie powinno być pchanie pieniędzy w spółki skarbu państwa, gdzie w naszych warunkach kwitnie kumoterstwo, nepotyzm, korupcja i zewsząd znane kolesiostwo. Innymi słowy: zero kompetencji, maksimum łapania fuch dla egoistycznych celów, napchania kabzy, bo zostało się chwilowo kolejnym dyrektorem z politycznego nadania.
 
Pozostałą istotną sprawą są prawa pracowników. Tutaj też trzeba zadać pytanie. Czy chcemy kapitalizmu XIX wiecznego? Czy Polska ma bardziej przypominać chińskich pracowników fabryk wielkich koncernów, którzy wyrabiają kilkaset procent normy za przysłowiową miskę ryżu po to, aby wyprodukować amerykański smartfon?
 
Nie żyjemy tylko dla pracy, a już na pewno nie dla statystyk. Jedni żyją dla rodziny, inni dla przyjemności a jeszcze inni dla własnych idei. Wiedza i dane z  socjologii i psychologii dowodzą temu, że człowiek musi mieć czas wolny, realizować się poza pracą. Wtedy czuje się szczęśliwszy. Natomiast po spędzeniu kilkunastu godzin w korporacji, fabryce, czy u chałupniczego Janusza biznesu, człowiek pracy czuje, że żyje dla czyjejś firmy. Taka sytuacja nie jest korzystna ani dla zdrowia, w tym tzw. ducha, ani  dla gospodarki.
 
Nawet "szczęśliwe" kury, czy krowy są wydajniejsze, tzn. wtedy, gdy zapewnia się im spokój i większą przestrzeń, redukuje stresory. Hodowcy zauważyli te potrzeby u zwierząt.  A człowiek naczelne i najważniejsze „zwierzę” świata ma być zamknięty w klatce korporacji na kilkanaście godzin w multitasking'u i zadaniami na tzw. wczoraj?
 
Państwo musi wykazać się siłą i zdecydowaniem, poskramiać zapędy kapitału do eksploatacji ponad siły, zdrowie, szczęście życia rodzinnego. Kolejny raz nie zgadzam się z liberałami: państwo musi zdecydowanie być i zaznaczać swą obecność. Jego rolą jest też nadzorowanie przestrzegania standardów pracy, np. 8 godzinnego dnia, czy pensji minimalnej. Jakiekolwiek firmy muszą wiedzieć, że działają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej z polskim prawem, a nie terenie upadłych państw z Afryki, jak Somalia czy Sudan, albo neoliberalnych kolonii, gdzie molochy-koncerny mogą sobie za łapówki ustalać nowe prawo i grasować bez żadnych konsekwencji niemalże, jak bandyci. Wszyscy tworzymy Polskę, dbajmy o siebie, trzymajmy się razem, jak zgrana załoga, a przetrzymamy niejeden sztorm.